Κοπεγχάγη: Σαν παραμύθι του Άντερσεν







Η Κοπεγχάγη, ένα αστικό κέντρο που βρίσκεται σε θέση-κλειδί, ένας εμπορικός και συγκοινωνιακός κόμβος, μια πόλη με πολλά πρόσωπα, μα πάνω απ' όλα μια πόλη ολοζώντανη και χαρούμενη όλες τις εποχές του χρόνου, ακόμη και τότε που ο σκανδιναβικός ήλιος δύει από τις πρώτες απογευματινές ώρες, δίνοντας τη θέση του στις ατελείωτες νύχτες του μακρινού βορρά. Και αυτό δεν είναι τυχαίο: οι Δανοί μπορεί να είναι Σκανδιναβοί και συγγενείς με τους γείτονές τους Σουηδούς και Νορβηγούς, δίνουν όμως την εντύπωση πως είναι φτιαγμένοι από άλλο «μέταλλο», με αποτέλεσμα η νοοτροπία τους να διαφέρει σε πολλά σημεία. Θα μπορούσε κάποιος χαριτολογώντας να πει πως είναι οι πιο «μεσογειακοί» τύποι της Βόρειας Ευρώπης, οι πιο αλέγκροι, οι πιο ελεύθεροι, οι πιο γλεντζέδες και οι πιο εκδηλωτικοί.

Ένα ποτήρι μπίρας είναι ίσως ο ιδανικότερος τρόπος για να τελειώσει κάποιος την περιήγησή του σ' αυτή την πόλη με τα τόσα πρόσωπα, την Κοπεγχάγη με τους πρόσχαρους κατοίκους και τους ατελείωτους ποδηλατόδρομους, τις φινετσάτες παμπ και τους πλακόστρωτους δρόμους, το φανταχτερό Τίβολι και το πολύβουο Nyhavn, τα γραφικά κανάλια με τις βάρκες και το γαλήνιο βλέμμα της γοργόνας που ατενίζει προς το λιμάνι. Γιατί εδώ όλα έχουν μια αίσθηση χαράς και μια αίσθηση μαγείας που σε κάνουν να μη θέλεις να τελειώσει ποτέ αυτή η περιπέτεια. Και αυτό η Κοπεγχάγη ξέρει να το διαφυλάττει με τον καλύτερο τρόπο· σαν να 'ναι ο θησαυρός του παραμυθιού.
Δανέζικη Καντίνα στην μέση του δρόμου

1 σχόλιο:

KitsosMitsos είπε...

Απίστευτη η καντίνα! Έργο τέχνης.